21-06-2003 Van Stigt Thans winnaar nationale beker

Verslag: Frits Luteyn

Gisteren zijn we kampioen van Nederland viertallen geworden. Het had wel iets amusants. Zoals gebruikelijk vertelde ik iedereen, die het horen wilde dat we absoluut geen kampioen wilden worden. Dit tot absolute verbijstering van het opperhoofd van de tegenpartij. Want dan zouden we naar Europa moeten en in een koets naar het gemeentehuis om gehuldigd te worden. De tegenpartij daarentegen had niets aan toeval overgelaten. Er was voor die avond een feest georganiseerd in Westerhaar. Inderdaad zou er een koets klaar staan. Hetgeen ondenkbaar zou zijn in Schiedam. Een kleine tegenslag voor hen was, dat we als invaller internationaal grootmeester Rob Clerc hadden meegenomen. Hun hele opstelling kon daarmee in de prullenbak. Hun grootmeester Mark Podolski was op zoek gegaan naar mij op bord 3. Maar door de aanwezigheid van Rob Clerc was ik doorgeschoven naar bord 4.

 

Misschien was het toch beter geweest, als ik op bord 3 had gezeten. Want Anton van Berkel liet zich overdonderen en dat lukt niemand bij mij. Ik kom wel eens verloren te staan of verlies wat, maar dat doe ik altijd helemaal zelf door te veel risico's te nemen. Een overwinning onzerzijds was een volkomen normale uitslag geweest. Wij zaten immers met vier grootmeesters (twee met een lichte overschrijding van de houdbaarheidsdatum). Rob Clerc presteerde het onmogelijke aan bord 1 tegen Marino Barkel. Dit is een speler, die uitermate snel speelt en normaliter geen enkel risico neemt. Hij schijnt tegenwoordig les te hebben Alexander Baljakin en dat was aan zijn spel te merken. Binnen de kortste keren werd hij geconfronteerd met complete

verwurging. Zelden heb ik iemand zo zien inblikken.

 

Zelf had ik een bijzonder aardige partij tegen Peter Schuitema. Maar helaas wel in een systeem, waar hij ongeveer evenveel van afweet als ik. Ik kreeg wel kansen, maar hij ook. Op een gegeven moment wist hij ten koste van enorm tijdgebruik zelfs eventjes een bijna winnende stelling te bereiken. Maar daarna ging het in zijn tijdnood snel af op de zoveelste remise dit jaar. Aan bord twee wist kersvers internationaal grootmeester Ron Heusdens weinig te bereiken tegen Sven Winkel, zodat de wedstrijd op de schouders van Anton van Berkel hing. Hij kwam door eigen schuld enorm onder druk te staan. Juist toen hij via een offer redding kon bereiken werd hij het slachtoffer van een alleszins aardige damcombinatie. Rob Clerc merkte op, dat zijn tegenstander overigens al eerder een vrijwel winnende afwikkeling had kunnen nemen.

 

Voor het eerst dit seizoen moesten we vervolgens sneldammen om een beslissing te bereiken. Zelf ben ik een van de beste sneldammers van Nederland. Binnen een oogwenk had ik mijn partij gewonnen. Aan bord 3 ging Anton van Berkel, zowaar regerend Nederlands kampioen sneldammen wederom kopje onder tegen Podolski. Daardoor moesten beide andere partijen minstens twee punten opleveren voor het kampioenschap. Bij gelijk eindigen zou namelijk de overwinning van Rob Clerc in de normale partijen de doorslag geven. Ron Heusdens leek linea recta op de overwinning af te stevenen, toen hij geconfronteerd werd met de mogelijkheid op 5 verschillende manieren twee schijven te slaan. Hij deed een minder geslaagde keuze en moest even later in remise berusten.

 

Rob Clerc had inmiddels een goede stand tegen Marino Barkel laten verzanden. In een compleet dode stand probeerde Marino op de klok te winnen. Om dergelijk ongewenst gedrag te bestrijden is indertijd de arbitrageregel ingevoerd. Deze regel voorziet in extra tijd, als er sprake is van een stand, die niet anders dan op de klok gewonnen kan worden. Er is een enorme jurisprudentie op dit gebied ontstaan. In de begintijd is het enkele malen voorgekomen, dat een speler misbruik probeerde te maken van deze regel. Nu deze regels ondertussen wat aangescherpt zijn, is arbitrage zelden meer nodig. Evenwel Marino vergat zichzelf dus afgelopen zaterdag enigzins. Het gaf aanleiding tot een toch wel enigszins amusante schermutseling.

 

Rob vroeg arbitrage. De wijze waarop hij dit deed bevredigde weliswaar de arbiter, maar was wellicht niet helemaal conform het reglement. Je komt het nu eenmaal zelden tegen als internationaal grootmeester, dat een speler op de klok van je probeert te winnen. Er bestaat de mogelijkheid, dat er nog een protest komt. Dat maakt waarschijnlijk weinig kans. Dat Marino zich onsportief gedroeg, is reglementair gezien volstrekt geoorloofd. De wijze waarop arbitrage werd aangevraagd, was wellicht niet helemaal correct, maar aangezien er daarna zetten zijn gespeeld en remise is overeengekomen, is de uitslag onherroepelijk. Als je een protest wilt winnen, dan moet je gewoon geen zet meer doen. Maar dan loop je het risico zelf op de klok te verliezen

als het protest wordt afgewezen. Bijgevolg kunnen we welgemoed feest gaan vieren als nieuw kampioen van Nederland bij de viertallen.

Uitslag reguliere wedstrijd:

Van Stigt Thans	Witte van Moort	5-5
R. Clerc	M. Barkel	3-0
R. Heusdens	S. Winkel	1-1
A. van Berkel	M. Podolski	0-3
F. Luteyn	P. Schuitema	1-1

Uitslag sneldammen:

Van Stigt Thans	Witte van Moort	5-5
R. Clerc	M. Barkel	1-1
R. Heusdens	S. Winkel	1-1
A. van Berkel	M. Podolski	0-3
F. Luteyn	P. Schuitema	3-0