15-11-2003 Eerste puntverlies voor het tweede team

Na vier opeenvolgende overwinning viel gisteren het eerste puntverlies te noteren voor de Schiedamse reserves. Met veel vertrouwen werd uitgezien naar de wedstrijd tegen Denk en Zet uit Hardinxveld-Giessendam, maar het werd dus een wedstrijd waar het gewoon niet liep. De 10-10 heeft tot gevolg dat TDV inmiddels is genaderd tot op twee punten, maar dat het gestelde doel aan het begin van het seizoen,  eindigen bij de eerste zes, inmiddels vrijwel zeker is gesteld. De nummers zeven (Schagen, Ons Genoegen en Denk en Zet) staan inmiddels reeds op vijf punten achterstand en in een klasse waar iedereen van iedereen kan winnen moet deze marge inmiddels ruim voldoende zijn.

Denk en Zet speelt dit seizoen als een voetbalteam in een soort van 4-4-2 opstelling. De sterkste vier spelers spelen bovenin, daarna is er een degelijk en ervaren middenveld  en op de borden negen en tien de spelers waar eigenlijk de punten tegen moesten worden gescoord. De bedoeling was dan ook dat dit laatste zou gebeuren en dat de rest geen gekke dingen zou gaan uithalen. Dat laatste gebeurde ook niet, maar in tegenstelling tot de wedstrijd tegen Schagen benutte de tegenstander nu wel de kansen die werden geboden, terwijl de eigen kansen waarschijnlijk niet optimaal werden benut. Dick was deze keer degene die de score opende. Tegen Pieter Trapman sr probeerde hij het weldegelijk, maar zijn tegenstander was niet geïnteresseerd in meer dan een punt en na een grote afwikkeling werd de vrede getekend (1-1). Dirk speelde een voorzichtige partij tegen Ad de Hek, maar toch ontstond er nog een onduidelijk klassiek spelletje, waarin beide spelers niet wiste wie er nu beter stond en daarom maar het zekere voor het onzekere namen (2-2). Hans Kwam Peter de Hek vorstelijk uit de opening, maar nam zijn kansen zeker niet optimaal waar en moest op het eind nog vechten voor een punt. Via een creatieve actie wist hij het punt veilig te stellen (3-3). Mathieu ging de gehele partij tegen de juniorversie van Trapman aan de leiding, maar de klassieke partij bleek net geen winst te bevatten (4-4). Piet had besloten dat twee keer achter elkaar naar huis lopen wel erg veel is en een kilometer of dertig leek hem ook wel wat vel.  Niet dat er nu een normale partij ontstond (er moet bij Piet immers altijd iets gebeuren), maar nu was het nog enigszins overzichtelijk en toen Peter van Noordennen in tijdnood ook nog misgreep, was het pleit direct beslecht (6-4). Gerrit wist lange tijd niet waar hij het zoeken moest tegen Dirk Kwakernaak, maar toen deze opeens de verkeerde kant van het bord ging gebruiken, wist Gerrit daar wel raad mee. Kwakernaak moest steeds verder terug en uiteindelijk creëerde Gerrit een vier om vier stand die precies uit was (8-4). Peter speelde een goede partij tegen Wim Huisman en leek lange tijd op de winst af te gaan, maar waarschijnlijk deed hij het niet helemaal goed in tijdnood. Hij bereikte nog wel een voordelig vier om twee eindspel, maar dat bleek geen winst meer te bevatten (9-5). Nog twee punten waren er nodig, maar het was niet duidelijk waar die vandaan moesten komen. Ton en Edwin hadden een nadelig eindspel en Tiny een voordelig eindspel, alleen was het niet duidelijk hoe dat moest winnen.  Rn zo geschiedde het ook. Eerst verspeelde Edwin de niet moeilijke remise tegen Peter Hartog (9-7), Kon Tiny een kamikazepartij met een Parti-Bonnard tegen Dirk van Genderen niet aantoonbaar winnen (10-8) en speelde Ton tegen Wim Kalis lange tijd tegen beter weten in door, in de hoop dat deze nog een grote fout zou maken en we dan alsnog zouden winnen. Dit gebeurde niet en na meer dan zes uur spelen stond de 10-10 op het wedstrijdformulier.