14-02-2004 Smadelijke nederlaag tegen laaggeklasseerd SNA.

Het tweede team kon nog een laatste poging wagen om te promoveren, SNA moest vooral haar best doen om niet te degraderen. Het geloof bij de Schiedammers was er niet meer, bij SNA was het fanatisme duidelijk aanwezig. Gevolg: een duidelijke en verdiende 7-13 nederlaag waar niet op af te dingen viel.

 

SNA had de Schiedammers goed bestudeerd en kozen er voor om de zaken tactisch aan te pakken. Hun zwakkere spelers moesten proberen om de topscorers Ton en Hans af te stoppen, terwijl ze onderin probeerden om de punten te scoren met eventueel een bonus. En één van die bonussen was ongetwijfeld de snelle overwinning van Richard Mooser op Adri. Hun vorige ontmoeting was in het voordeel van Adri geëindigd, maar deze keer liet de topscorer van SNA het niet zover komen en gedecideerd ding hij positioneel naar de winst (0-2). Dirk probeerde het wel tegen Coen Jong, maar meer dan positievoordeel wist hij niet te bereiken (1-3). Gerrit speelde een zeer abstracte partij tegen Guido Verhagen en stond eigenlijk nooit lekker. Dat hij uiteindelijk met een nederlaag genoegen moest nemen, kwam dan ook niet als een verrassing (1-5). Tiny stond tegen Erik van Kampen lange tijd niet lekker, maar de remise kwam nooit in gevaar (2-6). Dick speelde tegen de sterke Steven Wijker een goede en gedurfde partij en behaalde een verdiend punt (3-7) Ton werd door Sierd van Randen geconfronteerd met de ene ruil na de andere, maar hij kreeg toch nog enigszins vat op de stand. Helaas miste hij een winnende dam en later bleek de voordelige stand lang niet meer te winnen, omdat het materiaal te ver uitgedund was(4-8). Peter speelde vrij voorzichtig tegen Benno van Straaten, maar leek zonder problemen een punt te gaan behalen. Een black-out op de 49e zet gooide echter roet in het eten (4-10). Mathieu zorgde voor de enige zege van die dag door een zichzelf overschattende Mike Koopmanschap eerste te confronteren met een dam en later met een eindspel dat misschien nog wel te houden, maar waar de jongeling het niet op zijn best speelde (6-10). De partij tussen Guido en Karel van Straten leek niet veel om het lijf te hebben, maar in tijdnood ging het ook hier fout en het eindspel bood geen serieuze remisekans meer (6-12). Hans zat ziek en vermoeid achter had bord en hij speelde geen seconde met plezier. Doordat Co Filmer wel erg graag remise wilde kreeg Hans zowaar nog kansen, maar of het gewonnen was werd nooit duidelijk. Na iets meer dan vijf en een half uur spelen stond de eindstand op het bord en waren de titelkansen door een overwinning van Damlust definitief voorbij.