14-02-2004 Fantastische seizoensopener voor het tweede team.

Zaterdagochtend, kwart voor tien. Ruim voor het geplande tijdstip staat iedereen reeds klaar op het station. En dat gaf op dat moment als een goed gevoel. Er stond een ploeg en ondanks het feit dat we gehandicapt waren door het niet meespelen van Waldo, Ton (zij moesten invallen bij de elitetroepen) en Gerrit (die zijn vakantie lekker gepland had), was er het vertrouwen dat het wat kon worden. Gelukkig waren ook Guido eb Juan op tijd op Rotterdam centraal te vinden en de reis naar de stad van de Kruikenzeikers kon gemaakt worden. Dit keer geen problemen onderweg, want Schiedammers krijgen collectief een hartaanval als station Tilburg West wordt genaderd. En dan ben je om 11 uur in Tilburg en dan moet je wat. Gelukkig is er een café-restaurant aan de overkant van het station en daar wordt dan de tijd gedood met koffie, thee of in het geval van benjamin Edwin een overheerlijke tosti met het broodnodige konijnenvoer erbij geserveerd. Nadat de penningmeester een duit in het zakje had gedaan vertrokken we naar de speellocatie, alwaar na een minuut stilte om twaalf uur de wedstrijd werd aangevangen.

Tradities zijn er om te handhaven en één van die tradities was de snelle remise van Dirk. Tegen Toine Vermeer verkreeg hij een goede omsingeling, maar gezien de ontwikkelingen op de andere borden was dit geen probleem. Enkele borden hadden reeds een goede stand verkregen en niet veel later was dan ook de voorsprong daar. Tiny had al snel een goede stand verkregen tegen Cor kuijstermans en toen deze ook nog eens blunderde, was het pleit direct beslecht (1-3). Invaller Leo had ook een prettige aanvalsstand tegen de Belgische jeugdspeler Mimi Deppen, maar hij kende zijn plaats en deed geen verwoede winstpoging. (2-4). Hans speelde tegen de voormalige bondsvoorzitter Theo van den Hoek een hele vlakke partij waarin het evenwicht nooit werd verbroken (3-5). Debutant Edwin had een wat kromme stand en werd op en gegeven moment gedwongen om in een zetje te lopen. Frans Smolders nam de combinatie, maar hij speelde het daarna niet op zijn best. Edwin verkreeg zelf ook een doorbraak en stond in de eindstand zelfs iets beter, maar met zijn remise was iedereen dik tevreden (4-6). Peter speelde tegen voormalig WK-deelnemer Hugo Verpoest een prima aanvalspartij en hij had continu het voordeel aan zijn zijde. Op het eind leek hij te kunnen gaan oogsten, maar de belgische Nestor ontsnapte met een punt (5-7). Guido leek in het begin onder druk te staan van Chris Korsten, maar toen de partij een klassieke wending kreeg, leken de rollen omgekeerd. Ondanks dat de zwarte stand erg krom oogde wist Guido geen duidelijk winstplan te vinden. Toen zijn Tegenstander remise aanbod, hoefde hij gezien de situatie in de wedstrijd geen seconde na te denken (6-8). Juan maakte na enkele jaren zijn rentree en hij deed dat zeer overtuigend. De jonge Belg Tijs Demasure werd zwaar in de verdediging gedrukt, maar heleaas bleek de stand te dun om nog een winstillusie te hebben (7-9). De winnende punten kwamen uiteindelijk van Piet. In een aanvalspartij profiteerde hij handig van de tijdnood van zijn tegenstander en ervan na half vijf had het tweede team het onmogelijke gepresteerd (7-11). Dat Wieme uiteindelijk als enige verloor tegen de sterkste speler van TGV was slechts vervelend voor hemzelf, maar de collectieve vreugde was er niet minder door. Met alle plezier zette Hans zijn handtekening onder het wedstrijdformulier, waarop de vooraf als bijna onmogelijk geachte overwinning van 9-11 vermeld was. Een uitslag om trots op te zijn en een geweldige opsteker om er een mooie competitie van te maken. De volgende tien tegenstanders zijn gewaarschuwd!!