20-09-2004 VELO een maatje te klein voor regionalen
 

Partijen spelen in de WHDB-competitie is een zeer relaxte bezigheid. Er is geen enkele druk, het is goed om wedstrijdritme op te doen en voor de mensen die dat belangrijk vinden: er zijn ook nog wat ratingpunten te verdienen. Het enige nadeel: het geregel eromheen. Spelers die uitkomen voor het eerste en tweede team en die niet zijn opgegeven, hebben geen recht om mee te doen. Dat is op zich geen punt, ware het niet dat het zoeken van invallers je een muisarm van het mailen bezorgd, een hoge telefoonrekening oplevert en je onderdruk stijgt er soms van de 180. Op de één of andere manier komt het steeds wel weer goed, maar dan in er altijd wel iemand die je om wat voor reden probeert om je alsnog de stuipen op het lijf te jagen. Ik weet niet hoe een rijexamen op de Dominicaanse republiek in zijn werk gaat Juan, maar parkeren doe je niet met vier wielen over de stoep, linksaf is niet hetzelfde als rechtdoor, inhalen over de vluchtstrook is verboden, 160 is iets harder dan 100 en een rotonde neem je niet met twee wielen. Na deze halve dodemansrit waren we net op tijd in Wateringen met de bedoeling om een slachtveld aan te richten. En jawel, het zou nog gaan lukken ook.

Juan wilde zelf rijden, omdat hij naar huis zou gaan als hij vroeg klaar zou zijn. Ik weet niet wat hij gepland had, maar het zal vast geen overwinning in minder dan een uur geweest zijn. Arie Stoorvogel koos voor een Roozenburgaanval en Juan counterde dit door middel van een Drostoffer. Voor wie het beter was, was niet duidelijk, maar Juan speelde het veel gehaaider en na een blunder van de Westlander was het direct uit (0-2) De opening van Hans tegen Jan Lommers mislukte volledig en binnen een mum van tijd stond er een negen om negen op het bord die geen enkele kans leek te geven. Opeens ging Lommers een paar vreemde zetten doen en binnen drie zetten was de partij via een doorbraak beslist (0-4) Guido kopieerde bijna de partijopzet van Juan, maar hij gaf Edwin Remmerswaal de kans om de stand met goed gevolg te vereenvoudigen. Toen dit niet gebeurde ontstond er een extreem spannende stand, maar ook deze eindigde zeer abrupt, want een blunder maakte een einde aan de aspiraties van Remmerswaal (0-6). Leo kreeg het voor elkaar om tegen Bert de koning een flankspelpartij op het bord te krijgen en al snel bleek dat de Wateringer daar geen kaas van gegeten had. Leo won na een goed partij een schijf en de overwinning volgde niet veel later (0-8). De winnende punten kwamen van Tiny die tegen Cor de Koning een heel geduldige klassieke partij speelde en uiteindelijk won, omdat hij gewoon weg een betere dammer is dan zijn tegenstander (8-10). Dirk jr vierde zijn debuut met een overwinning op Anko Baksoellah. Laatstgenoemde was veel te laat (had even vergeten dat hij moest spelen) en moest zodoende met een half uur tijdsachterstand beginnen. Desondanks ontstond er een spannende partij, waarin Dirk koos voor ene riskante omsingeling. Dit pakte echter goed uit en nadat hij voor twee schijven op dam was gekomen, was het pleit snel beslecht (2-0). Peter leek de zevende speler te zijn die ging winnen, maar zijn schijfwinst bleek net niet genoeg voor de winst tegen Jos Vis (1-13). Kees leek als enige speler te gaan verliezen, want hij stond al snel onder druk tegen de beste speler van VELO, Jan de Koning. Alleen wreekte de tijd zich voor Jan en om niet door de vlag te gaan, moest hij wel remise accepteren. Hierdoor stond de eindstand van 2-14 op het bord de Schiedammers keerden zeer tevreden huiswaarts.